Wyszukiwarka odpadów

Bioodpady (inaczej odpady BIO lub śmieci biodegradowalne) to odpady organiczne, czyli domowe resztki jedzenia i roślin. Ulegają one naturalnemu rozkładowi (biodegradacji). Do bioodpadów zaliczamy:

• Odpadki warzywne i owocowe (w tym obierki itp.)
• Gałęzie drzew i krzewów
• Skoszoną trawę, liście, kwiaty
• Trociny i korę drzew
• Niezaimpregnowane drewno
• Resztki jedzenia (poza mięsem i kośćmi)
• Fusy z kawy i herbaty
• Skorupki jajek
• Zepsute przetwory owocowe/warzywne (w tym np. zepsuta zupa)

Segregacja i proces recyklingu:

 Proces recyklingu: Recykling bioodpadów polega na ich kompostowaniu albo na ich fermentacji, a następnie kompostowaniu. Produktem końcowym recyklingu jest kompost (nawóz) lub biogaz (rodzaj paliwa odnawialnego).

Ciekawostki – dowiedz się więcej:

• Bioodpady stanowią największą część produkowanych przez nas odpadów.
• Dzięki przetwarzaniu bioodpadów możemy zmniejszyć emisję gazów odpowiedzialnych za globalne ocieplenie (takich jak metan lub dwutlenek węgla).
• Z tony odpadów biodegradowalnych można wyprodukować od 300 kg do 400 kg kompostu.
• Przeciętny Europejczyk produkuje średnio 173 kg bioodpadów rocznie.

W żółtym kontenerze czy worku łączone są ze sobą zupełnie różne surowce – metale, a więc głównie aluminium i stal oraz tworzywa sztuczne, potocznie zwane plastikiem. Do tej samej frakcji kwalifikują się też kartoniki na płynną żywność. Materiały te mają różne właściwości fizyczne i chemiczne, dzięki czemu łatwo jest je od siebie oddzielić w sortowni.
Co dokładniej wyrzucamy do tej frakcji?

• Plastikowe butelki i opakowania po napojach oraz produktach spożywczych
• Nakrętki, kapsle i zakrętki od słoików
• Opakowania wielomateriałowe (np. kartony po mleku)
• Opakowania po środkach czystości i kosmetykach
• Plastikowe torby i folie
• Puszki
• Folie aluminiowe
• Metalowe puszki po konserwach
• Metale kolorowe
• Kartoniki na płynną żywność typu tetrapak – opakowania wielomateriałowe.

Są takie odpady, które na pierwszy rzut oka chcielibyśmy wyrzucić do pojemnika na metale i tworzywa sztuczne, ale nie nadają się do ponownego przetworzenia. Do takich odpadów zaliczamy:

• butelki i pojemniki z zawartością (opróżnij zawartość),
• plastikowe zabawki elektroniczne (wyrzuć jako elektrośmieci),
• opakowania po lekach i zużytych artykułach medycznych (oddaj w aptece),
• opakowania po olejach silnikowych (oddaj do PSZOKu),
• części samochodowe (oddaj do PSZOKu),
• zużyte baterie i akumulatory (oddaj na zbiórkę np. w szkole czy dużym sklepie),
• puszki i pojemniki po farbach i lakierach(oddaj do PSZOKu),
• zużyty sprzęt elektroniczny i AGD (wyrzuć jako elektrośmieci.

Segregacja i proces recyklingu:

• Recykling tworzyw sztucznych składa się z wielu etapów:

1. Segregacja i sortowanie ręczne.
2. Kruszenie i mielenie plastiku.
3. Czyszczenie, mycie i suszenie.
4. Proces wytłaczania i poddawanie tworzywa sztucznego działaniu ciepła. W ten sposób plastik zmienia stan skupienia na ciekły.
5. Chłodzenie masy i formowanie granulek.
6. Poddanie plastikowych granulek badaniom w laboratorium i weryfikacja ich jakości.
7. Transport granulek do fabryk, gdzie wyprodukowany zostanie nowy produkt.

Recykling metalu przebiega w kilku etapach:

1. Rozdrobnienie złomu.
2. Sortowanie i kontrola rozdrobnionych elementów z wykorzystaniem zaawansowanych technologicznie maszyn.
3. Usuwanie farb, lakierów, nadruków i innych zanieczyszczeń.
4. Przetapianie metali i ponowne formowanie.

Proces recyklingu tworzyw sztucznych i metalu przebiega oddzielnie, choć oba odpady trafiają do jednego pojemnika. Jest to możliwe dzięki sortowni, gdzie odpady dzielone są na frakcje. Sortownia posiada linię technologiczną zaopatrzoną w nowoczesne urządzenia, które ułatwiają proces segregacji odpadów. Część zadań wykonują też ręcznie pracownicy.

Ciekawostki – dowiedz się więcej:

• Z przetworzonego plastiku mogą powstać m.in. meble ogrodowe, ubrania (np. polarowe bluzy), długopisy, folie, opakowania, butelki, zabawki.
• Do wykonania jednego ciepłego polaru wystarczy zaledwie 35 butelek PET.
• Energia odzyskana w procesie przetworzenia jednej plastikowej torby pozwala na 10 minut pracy 60-watowej żarówki.
• Aluminium można poddawać recyklingowi nieskończoną ilość razy.
• Recykling aluminium jest bardzo opłacalny energetycznie. Przy wtórnym przetwarzaniu jednej tony aluminium zużywa się niemal 95% mniej energii niż przy jej produkcji pierwotnej (od zera). To ogromna ilość zaoszczędzonych zasobów!
• 75% całego kiedykolwiek wyprodukowanego aluminium jest dziś nadal w użyciu.
• 70% całej dotychczas wyprodukowanej stali jest nadal w użyciu.
• Stosowanie stali z recyklingu zmniejsza zanieczyszczenie powietrza o 86%, zużycie wody o 40% i zanieczyszczenie wody o 76%.
• Recykling 1 tony stali oszczędza: 1,4 tony rudy żelaza, 0,8 tony węgla, 0,3 tony wapienia z dodatkami oraz 1,67 tony CO2.

Do pojemników na szkło wyrzucaj tylko puste szkło opakowaniowe, czyli przede wszystkim słoiki i butelki. Możesz też wrzucać do niego opakowania po kosmetykach, ale tylko wtedy, gdy nie są one na stałe połączone z innymi tworzywami, np. plastikiem czy metalem.

Lista przedmiotów, których NIE MOŻESZ wrzucać do zielonego kontenera jest niestety znacznie dłuższa. Do pojemników na SZKŁO nie wkładaj szkła płaskiego, czyli szyb okiennych oraz samochodowych albo luster (mają one inną temperaturę topnienia niż zwykłe szkło).

W zielonym pojemniku nie powinny znajdować się także szklanki, kieliszki, porcelana, fajans, miski, talerze, żarówki, szkło żaroodporne, okularowe, czy kineskopowe. Wrzucone do tych opakowań odpady, w hucie zostaną uznane za typowe zanieczyszczenie.

Duże szkło płaskie – jak okna i lustra a także żarówki oddaj do PSZOKu (Punktu Selektywnej Zbiórki Odpadów Komunalnych). Huty przetapiają wiele rodzajów szkła, w tym także szyby, ale należy je dostarczyć osobno.

Segregacja i proces recyklingu:

• Proces recyklingu:

1. Sortowanie ręczne i usunięcie z opakowań zanieczyszczeń (np. pozostałości po kosmetykach lub produktach spożywczych) oraz elementów wykonanych z innych tworzyw (np. etykiet czy nakrętek).
2. Podział na szkło bezbarwne i kolorowe (w tym oddzielnie na szkło zielone i brązowe).
3. Kruszenie szkła do postaci tzw. stłuczki szklanej.
4. Ponowne czyszczenie z zanieczyszczeń i ostateczne sortowane według koloru.
5. Przetapianie w hucie.
6. Produkcja nowych szklanych wyrobów.

Ciekawostki – dowiedz się więcej:

• Szkło to (prawie) idealny surowiec wtórny. Można je przetapiać bez utraty jakości niemal w nieskończoność.
• Cały proces przetwarzania odpadów szklanych to jedno z najbardziej opłacalnych działań recyklingowych, zarówno pod kątem ekologicznym, jak i ekonomicznym, ponieważ szkło nie traci swoich właściwości i stanowi powszechnie wykorzystywany surowiec wtórny.

Szklane materiały z odzysku są całkowicie bezpieczne dla środowiska naturalnego, ponieważ nie wydzielają szkodliwych substancji.

• Proces recyklingu:

1. Dostarczenie makulatury do punktów zbioru odpadów celulozowych.
2. Sortowanie odpadów, które nadają się do dalszego recyklingu. Im lepiej przesortujesz u siebie, tym mniej ingerencji będzie konieczne w tym punkcie. To wiąże się z kosztami.
3. Spłaszczanie odpadów papierowych.
4. Zgniatanie i kruszenie.
5. Odbarwianie i usunięcie materiałów klejących, zszywek i tuszy drukarskich.
6. Bielenie.
7. Osuszanie.

Ciekawostki – dowiedz się więcej:

• Wyprodukowanie 1 tony papieru wymaga ścięcia 17 drzew.
• Każda tona odzyskanej makulatury pozwoli zaoszczędzić 1200 litrów wody w papierni.
• Każde 100 kg papieru to średniej wielkości dwa drzewa. Warto zaznaczyć, że jedno drzewo produkuje w ciągu roku tlen wystarczający dla 10 osób.
• Każde gospodarstwo domowe w samych odpadach papierowych wyrzuca średnio równowartość 3 drzew rocznie.
• 42% wycinki drewna na świecie przeznaczona jest do produkcji papieru.

Odpady zmieszane to takie odpady, z których nie da się odzyskać surowców. To wszystko, co nie znajdzie swojego miejsca w innych koszach na odpady.

Pamiętaj, żeby nie iść na łatwiznę! Nie wyrzucaj do czarnego pojemnika tych rzeczy, które sprawiają Ci trudność w segregacji. Korzystaj z wyszukiwarki odpadów i segreguj mądrze.

Do odpadów zmieszanych NIE zaliczamy: śmieci wielkogabarytowych, budowlanych i rozbiórkowych, a także odpadów niebezpiecznych, takich jak: baterie, akumulatory, odpady medyczne, lekarstwa, opakowania po środkach ochrony roślin, świetlówki i elektrośmieci.

Proces recyklingu:

1. Odpady z czarnego worka są transportowane do regionalnej instalacji przetwarzania odpadów komunalnych i zakładów zagospodarowania.
2. Tam podlegają mimo wszystko sortowaniu. W tym procesie staramy się wydostać jak najwięcej surowców, które można poddać recyklingowi, aby jak najmniej nieprzetwarzalnych materiałów trafiło do kolejnego kroku. Im odpady są lepiej przesortowane przez konsumentów, tym ten proces jest tańszy.
3. Pozostałą część odpadów kieruje się do neutralizacji i napowietrzania, by uniknąć wytworzenia metanu, następnie jest ona kompresowana i trafia do instalacji jako paliwo alternatywne lub (co gorsza! na składowisko odpadów)

Ciekawostki – dowiedz się więcej:

• Wśród produkowanych przez nas odpadów, najwięcej pochodzi właśnie z frakcji zmieszanej. Stanowi ona prawie 40% wszystkich naszych odpadów!
• Zmieszanie surowców wtórnych (które nadają się do recyklingu) z innymi odpadami resztkowymi (np. wyrzucanie zatłuszczonego kartonu po pizzy do pojemnika na PAPIER, a nie do odpadów ZMIESZANYCH) nie tylko utrudnia ich przetworzenie, ale też może powodować degradację materiału uniemożliwiając odzyskanie z nich cennych surowców. Dlatego tak ważna jest odpowiednia segregacja i dbanie, by nie zanieczyszczać frakcji.

• Recykling baterii przebiega etapami:

Baterie w zakładzie recyklingu w pierwszej kolejności są ręcznie segregowane. Część z nich trafia również do maszyny, która bada ich skład i rozdziela pod tym kątem. Posegregowane baterie zostają pokruszone i zmielone. Dzieli się je na frakcje, czyli grupy odpadów. W wyniku procesów fizycznych i chemicznych baterie rozkłada się na części pierwsze. Z papieru czy smoły odzyskuje się energię – jest to paliwo alternatywne np.: dla elektrociepłowni. Miedź, cynk czy żelazo to tak zwana frakcja ciężka, która trafia do hut do przetopienia i ponownego użycia. Z baterii odzyskuje się również frakcję niebezpieczną, która jest odpowiednio składowana i unieszkodliwiana.

Ciekawostki – dowiedz się więcej:

• Jeśli zużyte baterie trafią do odpowiedniego pojemnika, odzyskamy z nich 99,5% wszystkich składników.
• Baterie zbudowane są z wielu cennych, ale też toksycznych pierwiastków, jak np.: ołów, kadm, lit, rtęć czy nikiel. To dzięki nim w baterii powstaje energia elektryczna. Ich obecność sprawia, że bateria to odpad niebezpieczny. Właściwa segregacja powala nam uniknąć zagrożeń i ponownie uzyskać cenne surowce.
• Niewłaściwa segregacja baterii od telefonu komórkowego lub laptopa może spowodować wybuch lub pożar.
• 1 mała bateria guzikowa może skazić 1 metr sześcienny gleby i zatruć aż 400 litrów wody.

Składniki baterii są surowcami nieodnawialnymi i pochodzą z całego świata. Największym eksporterem litu i miedzi jest Chile, kobaltu – Demokratyczna Republika Konga, a cynku i aluminium Chiny. Potrzeba naprawdę wielu zasobów i energii, byśmy mogli korzystać z tego niezwykłego wynalazku, dlatego róbmy to mądrze i na okrągło!

Animacja o bateriach: https://www.youtube.com/watch?v=mJ1eXo2KUbo

Elektroodpady to zużyty sprzęt elektroniczny i elektryczny. Do tej grupy odpadów zaliczamy wszystkie popsute lub długo nieużywane urządzenia zasilane bateriami lub prądem, jak np.:

• Pralki
• Suszarki bębnowe
• Lodówki
• Komputery
• Tablety
• Telefony
• Świetlówki i żarówki energooszczędne
• Telewizory
• Sprzęt audio
• Żelazka
• Wiertarki (i inne elektronarzędzia)
• Zabawki na baterie
• Baterie
• Mikrofalówki
• Elektryczne kuchenne AGD (np. młynki do kawy, blendery)
• Sprzęt audio
• Podgrzewacze butelek
• Elektrycznie nianie
• Nawilżacze i oczyszczacze powietrza
• Wentylatory

Utylizacja elektroodpadów przebiega etapami:

1. Demontaż urządzeń i podział ich na mniejsze grupy (metale, tworzywa sztuczne, papier, drewno, szkło, elementy elektroniczne, odpady niebezpieczne).
2. Poddanie materiałów procesom odzysku, recyklingu oraz neutralizacji szkodliwych i trujących substancji.
3. Odzysk materiałów takich jak np.: złoto, miedź, srebro, glin lub pallad.

Ciekawostki – dowiedz się więcej:

• Elektrośmieci określane są mianem ZSEE (Zużyty Sprzęt Elektryczny i Elektroniczny).
• ZSEE zawiera szkodliwe dla środowiska, zwierząt i ludzi substancje, które wywołują poważne choroby oraz uszkodzenia organizmu. Do takich szkodliwych substancji należy ołów, kadm czy brom, które mają silne działanie toksyczne oraz rakotwórcze. Dlatego elektroodpady określane są mianem odpadów niebezpiecznych.
• Recykling elektrośmieci wpisuje się w globalny trend o nazwie „urban mining”, czyli „górnictwo miejskie”. Jego celem jest odzyskiwanie materiałów pochodzących ze zużytych sprzętów i elementów infrastruktury miejskiej (zalicza się do niej np. sygnalizacja świetlna czy elektroniczne tablice informacyjne) stworzonej przez człowieka.
• Recykling elektroodpadów pozwala nam ponownie wykorzystać surowce i nadać im zupełnie nowe życie. Sprzęt pochodzący z naszych domów może posłużyć do produkcji np. kołpaków samochodowych, a metale szlachetne, jak złoto, platyna czy srebro mogą do nas trafić w gabinetach dentystycznych pod postacią np. plomb.

• Proces utylizacji: Leki zaliczane są do odpadów niebezpiecznych i nie nadają się do standardowego recyklingu. Jako odpady są odpowiednio zabezpieczane, by nie zagrażały środowisku naturalnemu.

Ciekawostki – dowiedz się więcej:

• Niewłaściwie zutylizowane leki mogą przyczynić się do wzrostu oporności bakterii na antybiotyki, gdyż bakterie zawarte w wodzie, ściekach lub gruncie przyzwyczajają się do stałych, niewielkich dawek antybiotyków w swoim środowisku. Oznacza to, że bakterie mogą „nauczyć się” wytwarzać takie mechanizmy obronne, które sprawiają, że antybiotyki przestają być skuteczne i w razie choroby nie są w stanie jej zwalczyć.

Odpady wielkogabarytowe, tak zwane „gabaryty”, powstają w gospodarstwach domowych, a ze względu na swoje duże rozmiary, nie mieszczą się do typowych pojemników na odpady.

Za odpady wielkogabarytowe można uznać większość dużych odpadów, choć nie klasyfikujemy do nich np.: elektroodpadów, materiałów budowlanych, części samochodowych oraz choinek.

Do odpadów wielkogabarytowych zaliczamy:

• Meble (np. materace, krzesła, stoły, szafy, łóżka, meble ogrodowe, lustra, fotele, wersalki, pufy)
• Duże zabawki
• Obrazy
• Dywany
• Wykładziny
• Wózki dziecięce
• Foteliki dziecięce
• Puste walizki
• Rowery
• Narty
• Sanki
• Karnisze

Segregacja i proces recyklingu:

• Proces recyklingu: Odpady wielkogabarytowe w zależności od swojej specyfiki poddawane są różnego rodzaju recyklingowi. Odzyskiwane są elementy drewniane, poliuretanowe, szklane. Mogą zostać też przetworzone na paliwo alternatywne.

Ciekawostki – dowiedz się więcej:

Odpady wielkogabarytowe zaliczane są do frakcji energetycznej, z której nie ma możliwości odzyskania surowców (nie nadają się do recyklingu). Utylizacja termiczna (czyli spalanie) pozwala jednak uzyskać energię, jak prąd i ciepło, dlatego odpady tego typu trafiają tam, gdzie aktualnie są potrzebne: do cementowni, albo do jednej z sześciu spalarni w naszym kraju.

Odpady niebezpieczne to odpady, które zagrażają żywym organizmom i całemu środowisku. Ich unieszkodliwianie odbywa się w specjalnie do tego przystosowanych zakładach pod restrykcyjnym nadzorem. Przykładami odpadów niebezpiecznych są:

• Odpady medyczne
• Smary
• Baterie
• Środki ochrony roślin
• Farby
• Rozpuszczalniki
• Środki pirotechniczne
• Odpady zawierające rtęć
• Popiół
• Wosk

Odpady zielone to odpady najczęściej gromadzone w naszych ogródkach oraz działkach. Zaliczają się do nich między innymi:

• Zmielone gałęzie drzew i krzewów
• Skoszona trawa
• Pocięte konary i pnie (do 25 kg)
• Liście
• Kwiaty
• Trociny (z wyjątkiem trocin budowlanych)
• Kora drzew
• Chwasty
• Szyszki
• Kasztany, żołędzie, itp.
• Osłony balkonowe z materiałów naturalnych: trzcina, słoma, itp.
• Choinki naturalne

UWAGA! Do odpadów zielonych NIE zaliczamy: ziemi, kamieni, korzeni, kwiatów z doniczkami, popiołu, impregnowanego drewna czy płyt pilśniowych.

• Proces recyklingu:

1. Odpady zielone trafiają do biogazowni lub kompostowni.
2. W kompostowni następuje przetworzenie odpadów na energię lub żyzny kompost wykorzystywany w rolnictwie i uprawach.
3. W biogazowni, odpady zielone podlegają rozkładowi, w wyniku którego powstaje biogaz (rodzaj paliwa odnawialnego)

Ciekawostki – dowiedz się więcej:

• Dobra informacja dla mieszkańców Wrocławia: kompostując bioodpady będziecie mogli zaoszczędzić! Urząd Miejski zachęca mieszkańców domów jednorodzinnych do kompostowania bioodpadów w przydomowych ogródkach i udostępnia zainteresowanym bezpłatne kompostowniki. Do tej pory, ulga za kompostowanie bioodpadów w budynkach jednorodzinnych wynosiła 1 zł miesięcznie, a od lipca wzrosła do 10 zł za miesiąc, co daje 120 zł oszczędności w skali roku. Popieramy takie inicjatywy! Szczegóły w Radiu Wrocław

PSZOK, czyli Punkt Selektywnego Zbierania Odpadów Komunalnych, to miejsce, do którego możesz odwieźć praktycznie wszystkie odpady powstające w Twoim domu, a szczególnie te, które nie nadają się do wyrzucenia w przydomowych pojemnikach i kontenerach. PSZOK-i działają we wszystkich gminach w wersji stacjonarnej, a czasem nawet mobilnej! Informacje o lokalizacji najbliższego PSZOKu i godzinach jego otwarcia znajdziesz na stronie internetowej gminy. Pamiętaj, że punkty te przyjmują odpady z gospodarstw domowych BEZPŁATNIE.

Każdy Punkt Selektywnego Zbierania Odpadów Komunalnych musi zapewniać przyjęcie takich odpadów, jak:

• Przeterminowane leki
• Odpady wielkogabarytowe
• Odpady zielone
• Odpady budowlane, poremontowe i rozbiórkowe
• Zużyte opony
• Elektrośmieci
• Baterie i akumulatory
• Opakowania z papieru i tektury
• Odpady opakowaniowe z metali i tworzyw sztucznych
• Szkło opakowaniowe
• Opakowania z tekstyliów
• Opakowania zawierające pozostałości substancji niebezpiecznych lub nimi zanieczyszczone
• Pojemniki pod ciśnieniem po aerozolach, zużyte lub przeterminowane gaśnice samochodowe i z gospodarstw domowych
• Opony pojazdów osobowych, motocykli, rowerów
• Beton oraz gruz betonowy
• Gruz ceglany
• Zmieszane odpady z betonu, gruzu ceglanego, ceramiki, glazury, terakoty itp.
• Szkło okienne, drzwiowe, bezbarwne, lustra
• Odzież
• Tekstylia
• Rozpuszczalniki
• Kwasy
• Substancje żrące
• Odczynniki fotograficzne
• Środki ochrony roślin zawierające substancje niebezpieczne
• Świetlówki, świetlówki energooszczędne
• Termometry rtęciowe
• Oleje spożywcze
• Przepracowane lub przeterminowane oleje silników samochodowych
• Farby, farby drukarskie, tusze, tonery do drukarek (także zawierające substancje niebezpieczne)
• Kleje, lepiszcze i żywice (także zawierające substancje niebezpieczne)
• Drewno, tj. skrzynki drewniane, deski itp.
• Odpady tworzyw sztucznych, np. wiadra, miski, zabawki, skrzynki, meble ogrodowe itp.
• Odpady metali, np. ramy rowerowe, koła rowerowe, wieszaki, obudowy urządzeń, klamki, elementy metalowe itp.
• Inne odpady komunalne

PSZOK nie przyjmuje:

• Niesegregowanych zmieszanych odpadów komunalnych
• Materiałów zawierających azbest, papy i styropianu budowlanego
• Odpadów w opakowaniach cieknących, uszkodzonych w stopniu powodującym wyciek substancji znajdujących się wewnątrz opakowania
• Odpadów, których ilość, skład i charakter wskazują na to, że pochodzą z działalności gospodarczej (do których stosuje się odrębne przepisy w zakresie gospodarowania odpadami).

Ciekawostki – dowiedz się więcej:

• MPSZOKi (Mobilne Punkty Selektywnego Zbierania Odpadów Komunalnych) to odpowiednio przystosowane samochody, które działają na takiej samej zasadzie jak PSZOKi, czyli zajmują się przyjmowaniem różnego rodzaju kłopotliwych odpadów komunalnych. Ze względu na swoje rozmiary i pojemność, MPSZOKi nie przyjmują wszystkich rodzajów odpadów. Ich szczegółową rozpiskę, a także rozkład znajdziesz na gminnej stronie internetowej bądź w urzędzie.

Tekstylia to rzeczy wykonane z tkaniny lub dzianiny, niezależnie czy są pochodzenia naturalnego czy sztucznego. Są to między innymi:

• Odzież
• Firany
• Pościel
• Ścierki do mycia podłóg lub wycierania kurzu
• Torby i torebki
• Paski
• Buty (także ze skórzanymi wstawkami)
• Tekstylia ze złomowanych samochodów
• Tekstylia stosowane w szpitalach
• Włókiennicze pokrycia podłogowe

Buty „świecące”, szczególnie dziecięce mają w środku elementy elektroniczne i baterie. Wyrzuć je do pojemników na elektroodpady lub oddaj w PSZOKu do odpowiedniego kontenera.

Segregacja i proces recyklingu:

• Proces recyklingu: Wyróżniamy 3 metody recyklingu tekstyliów w zależności od ich rodzaju:
  • Recykling mechaniczny, czyli rozczesywanie, rozwarstwianie i rozdrabnianie tekstyliów. Produktem końcowym tego procesu są np. Ścierki i tekstylia samochodowe;
  • Recykling fizyczny, czyli topienie, rozdrabnianie lub granulowanie materiałów. Takie odpady wykorzystywane są ponownie jako surowiec;
  • Recykling chemiczny, któremu poddawane są odpady włókien syntetycznych, takich jak: poliester, poliamid czy poliuretan

Ciekawostki – dowiedz się więcej:

• Włókna poliestrowe poddaje się recyklingowi. Ponownie przetworzony poliester generuje 70% mniej emisji niż produkcja jego włókien „od zera”.
• Szacuje się, że w Polsce wytwarza się ok 2,5 mln ton odpadów tekstylnych w ciągu roku.
• W jednym samochodzie może znajdować się ok. 15 kg tekstyliów o różnym przeznaczeniu, dlatego od 1 stycznia 2006 r. należy poddawać recyklingowi 80% materiałów pochodzących z likwidowanych samochodów.
• Coraz więcej firm ma linię produkcyjną, która pozwala na wytwarzanie paliwa alternatywnego z tekstyliów. Jego zaletą jest wysoka wartość opałowa, mała zawartość chloru i niska wilgotność.
• Zgodnie ze strategią UE na rzecz zrównoważonych wyrobów włókienniczych: „do 2030 r. tekstylia na rynku UE powinny być trwałe i nadające się do recyklingu, składać się w dużej mierze z włókien pochodzących z recyklingu, wolnych od substancji niebezpiecznych, a także być produkowane w sposób przyjazny dla środowiska przy jednoczesnym poszanowaniu praw socjalnych”.
• Aż 87% odpadów tekstylnych trafia na składowiska odpadów lub do spalarni, gdzie nie ma dla nich ratunku i szansy na nowe życie. Tymczasem nawet 60% ubrań można ponownie wykorzystać, a kolejne 35% przetworzyć.